- rixor
- rixor, ātus, 1, v. dep. n. [rixa], to quarrel, brawl, wrangle, dispute.I.Lit. (rare but class.):II.
multo cum sanguine saepe rixantes,
Lucr. 6, 1286: cum esset cum eo de amiculā rixatus, * Cic. de Or. 2, 59, 240:de lanā caprinā,
Hor. Ep. 1, 18, 15. — Absol.:non pugnat sed rixatur (orator),
Tac. Or. 26:rixantis modo,
Quint. 11, 3, 172; 6, 4, 9.—Transf., in gen., to oppose; to clash, disagree, conflict:(herbae) dum tenerae sunt vellendae, prius enim aridae factae rixantur,
i. e. offer resistance, Varr. R. R. 1, 47:rami arborum inter se,
i. e. to grow across each other, Plin. 16, 2, 2, § 6:consonantes asperiores in commissura verborum rixantur,
Quint. 9, 4, 37:cum ore concurrente rixari,
id. 11, 3, 121 (for which, colluctatio); id. 11, 3, 121, § 56:cum theatro saeculoque,
Mart. 9, 27, 9:dum inter se non rixentur cupiditas et timor,
Sen. Ep. 56, 5.► Act. collat. form rixo, āre, Varr. ap. Non. 477, 22 sq.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.